Vanavond toen ik net thuis was van het werk hoorde ik Zara huilen.
Ik naar boven om mijn meisje te troosten (meteen een goed excuus om mijn popje even te knuffelen)
Ze zat rechtop in haar bedje, rode wangen en dikke tranen. Ze was haar tuttie kwijt (knuffeldoekje)
Toen ik haar optilde en haar haar tuttie gaf drukte ze zich stevig tegen me aan en sloeg haar kleine armpje om mijn schouder en klopte zachtjes op mijn schouder.
Daar smelt ik echt voor! Heerlijk om lekker met zo'n klein slaperig wurmpje te knuffelen. Dat wil ik de hele dag wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten